damn

มันเป็นนิสัยที่ฉันชอบทำตัวเองให้เหมาะสมกับคำว่าซังกะตายอยู่เป็นพักๆ
อารมณ์จะขึ้นๆลงๆอ่อนไหวไปตามอะไรก็ไม่สามารถหาเหตุผลได้
รู้เพียงแค่ว่าฉันจะอารมณ์ดี กระตือรือร้นกับทุกสิ่งรอบตัวได้อย่างง่ายดาย
และจะจมลงกับอะไรบางอย่างหรือแม้กระทั่งกับตัวเองได้ไม่ง่ายไปกว่ากัน
ฉันเกลียดตัวเองเวลาที่ชอบทำตัวเรื่อยเปื่อยไม่ขยับไม่สะทกสะท้านกับสิ่งใดทั้งนั้น
พยายามมองหาหนทางบำบัด ศิลปะบำบัดได้มันก็ใช่
แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือฉันต้องออกเดินทาง ใกล้หรือไกลฉันรู้แค่ว่าต้องไป
หากหลุดพ้นปัจจัยที่บังคับบีบรั้นฉันไว้เหมือนเถาวัลย์ที่ยากจะทำให้ขาดแต่เพียงครั้งเดียว
ฉันก็จะสามารถไปยังที่ใจหมายเพื่อหลีกหนีความจริงได้ชั่วขณะ
แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ และครั้งหน้าอีกเช่นกัน ฉันคงต้องบำบัดตัวเองได้เท่าที่ความสามารถพึงมี
ซ้ำยังต้องตระหนักว่าฉันเติบโตมาถึงจุดที่ควรจะมีเหตุมีผล
กับการใช้จ่ายเวลาไปในแต่ละวันได้แล้ว ฉันกำลังนั่งอยู่บนเรือน้อยลอยลำ
มองเห็นฝั่งอยู่ลิบตาแต่ก็หวั่นไหวว่าใช่ฝั่งที่โหยหาหรือไม่
พายุอาจซัดเข้ามาทุกเมื่อ และที่นี่ไม่มีเสือ รวมถึงฉันไม่ใช่ริชาร์ด ปาร์คเกอร์
ฉันต้องทำตัวเองให้เข้มแข็งอยู่เสมอ บอกตัวเอง
แล้วเริ่มต้นวันใหม่ที่ต่างไปจากวันนี้.